登樓賦（登茲樓以四望兮）

登樓賦（登茲樓以四望兮）原文：

【登樓賦】 登茲樓以四望兮，聊暇日以銷憂。覽斯宇之所處兮，實顯敞而寡仇。挾清漳之通浦兮，倚曲沮之長洲。背墳衍之廣陸兮，臨皋隰之沃流。北彌陶牧，西接昭邱。華實蔽野，黍稷盈疇。雖信美而非吾土兮，曾何足以少留！ 遭紛濁而遷逝兮，漫逾紀以迄今。情眷眷而懷歸兮，孰憂思之可任？憑軒檻以遙望兮，向北風(fēng)而開襟。平原遠而極目兮，蔽荊山之高岑。路逶迤而修迥兮，川既漾而濟深。悲舊鄉(xiāng)之壅隔兮，涕橫墜而弗禁。昔尼父之在陳兮，有歸歟之嘆音。鐘儀幽而楚奏兮，莊舄顯而越吟。人情同于懷土兮，豈窮達而異心！ 惟日月之逾邁兮，俟河清其未極。冀王道之一平兮，假高衢而騁力。懼匏瓜之徒懸兮，畏井渫之莫食。步棲遲以徙倚兮，白日忽其將匿。風(fēng)蕭瑟而并興兮，天慘慘而無色。獸狂顧以求群兮，鳥相鳴而舉翼，原野闃其無人兮，征夫行而未息。心凄愴以感發(fā)兮，意忉怛而憯惻[1]。循階除而下降兮，氣交憤于胸臆。夜參半而不寐兮，悵盤桓以反側(cè)。

登樓賦（登茲樓以四望兮）拼音解讀：

【dēng lóu fù 】 dēng zī lóu yǐ sì wàng xī ，liáo xiá rì yǐ xiāo yōu 。lǎn sī yǔ zhī suǒ chù xī ，shí xiǎn chǎng ér guǎ chóu 。jiā qīng zhāng zhī tōng pǔ xī ，yǐ qǔ jǔ zhī zhǎng zhōu 。bèi fén yǎn zhī guǎng lù xī ，lín gāo xí zhī wò liú 。běi mí táo mù ，xī jiē zhāo qiū 。huá shí bì yě ，shǔ jì yíng chóu 。suī xìn měi ér fēi wú tǔ xī ，céng hé zú yǐ shǎo liú ！ zāo fēn zhuó ér qiān shì xī ，màn yú jì yǐ qì jīn 。qíng juàn juàn ér huái guī xī ，shú yōu sī zhī kě rèn ？píng xuān kǎn yǐ yáo wàng xī ，xiàng běi fēng ér kāi jīn 。píng yuán yuǎn ér jí mù xī ，bì jīng shān zhī gāo cén 。lù wēi yǐ ér xiū jiǒng xī ，chuān jì yàng ér jì shēn 。bēi jiù xiāng zhī yōng gé xī ，tì héng zhuì ér fú jìn 。xī ní fù zhī zài chén xī ，yǒu guī yú zhī tàn yīn 。zhōng yí yōu ér chǔ zòu xī ，zhuāng xì xiǎn ér yuè yín 。rén qíng tóng yú huái tǔ xī ，qǐ qióng dá ér yì xīn ！ wéi rì yuè zhī yú mài xī ，sì hé qīng qí wèi jí 。jì wáng dào zhī yī píng xī ，jiǎ gāo qú ér chěng lì 。jù páo guā zhī tú xuán xī ，wèi jǐng xiè zhī mò shí 。bù qī chí yǐ xǐ yǐ xī ，bái rì hū qí jiāng nì 。fēng xiāo sè ér bìng xìng xī ，tiān cǎn cǎn ér wú sè 。shòu kuáng gù yǐ qiú qún xī ，niǎo xiàng míng ér jǔ yì ，yuán yě qù qí wú rén xī ，zhēng fū háng ér wèi xī 。xīn qī chuàng yǐ gǎn fā xī ，yì dāo dá ér cǎn cè [1]。xún jiē chú ér xià jiàng xī ，qì jiāo fèn yú xiōng yì 。yè cān bàn ér bú mèi xī ，chàng pán huán yǐ fǎn cè 。
※提示：拼音為程序生成，因此多音字的拼音可能不準確。

相關(guān)翻譯

登樓賦（登茲樓以四望兮）譯文及注釋

　　登上這座樓來眺望四周，暫且在閑暇的時光消解憂愁。（我）看這座樓宇所處的地方，實在是明亮寬敞少有匹敵。攜帶著清澈的漳水的浦口，倚臨著彎曲的沮水的長長的水中陸地。背靠著高而平的…詳情

相關(guān)賞析

登樓賦（登茲樓以四望兮）鑒賞

這篇賦見于《文選》卷十一。王粲才華卓越，卻不被劉表重用，寓流荊州十五年。公元205年（東漢建安九年）秋，王粲在荊州登上麥城（在今湖北當(dāng)陽東南）城樓，縱目四望，寫下了這篇傳誦不衰的名…詳情

作者介紹

王粲 王粲(177-217)，字仲宣，山陽高平(今山東鄒縣西南)人，是東漢靈帝時大官僚王暢的孫子。少有才名。董卓之亂后，王粲南奔依附劉表；曹操平定荊州后，王粲又歸順了曹操，先后曾為丞相掾、侍中等官。其作品情調(diào)悲涼，反映當(dāng)時的社會動亂和人民疾苦比較突出，是「建安七子」中文學(xué)成就最高的一個。作品有輯本《王侍中集》。…詳情